[الاستاذ على الدين يحيى]

احنا التلامــــذة
يا عم حمزه ،
احنا التلامذة .
جن و بلاوى مسيّحه من غير مؤاخذه
نكبر ما نكبر ،
الله أكبر .
طول الزمان ع الامتحان داخلين مبارزه !
هل من مبارز ؟
هل من مناجز ،
هل من معارك فى البلد دى ، لسه عايزه ؟
هل من منادى ؟
و نفير جهادى
قال لك : أجل ! .. لسه العجل فى رمله غارزه !
لسه ف طريقنا للأَمال ،
و الرمله من كل جهه ..
زقه مع زميلكم جمال ،
يا عقولنا يا متنبهه !
الرمله حلوه ع البلاج ،
حلوه على باب الفرح ،
لكن لحد كده و بلاش ،
أَحسن شعورى بينجرح .
اسفخص على لون الاصفرار
و الفقر ، والخوف ، و المرض
ماشفته الا و دمى فار ،
و حلمت بيه زال ، و انقرض .
كابس علينا الشئ ده ليه ؟
هو انجليز .. ؟
و الاتتر ؟
دوكهم خطر ، قمنا عليه ،
رياح ما خلتلوش أَتر .
كان برضه أمشير زى ده ،
.. كان برضه أَمشير زى ده ،
كان برضه فبراير كده ،
قمنا جموعا حاشده ،
سلاحنا أَنشودة فدا ..
احنا الجواب ، واحنا الندا ،
و احنا التلامذه المنجده ..
يا عم حمزه ما شتناش ؟
.. الدنيا شافت دمنا ،
حنّه ، على ايدين أمنا ،
حلفت يكون عيد باسمنا ،
عيد ابتدا و لا انتهاش ..
يا عم حمزه ،

(لا ماليف) و همزه
لأَ .. مش عاوزين عيشة و ارثين
و لا دنيا جاهزه .
ده ابو سد عالى ،
شهران ليالى ، زى التلامذة ف الامتحان .. يا عم حمزه